AUTYZM jest zaburzeniem rozwojowym, które najczęściej ujawnia się w ciągu pierwszych trzech lat życia jako rezultat zaburzeń neurologicznych, które oddziaływują na funkcje pracy mózgu. Charakteryzuje się występowaniem nieprawidłowości w trzech sferach życia człowieka:

• komunikacji,
• interakcji społecznych,
• twórczym myśleniu (poprzez m.in. stereotypie – czyli zachowanie się w sposób sztywny i powtarzalny).

Problemem jest nabywanie zdolności niezbędnych do życia społecznego. Przede wszystkim kompetencji dotyczących interakcji społecznych, komunikacji oraz indywidualnych postaw, zachowań i zainteresowań. Jest to zaburzenie, na które choruje się przez całe życie, natomiast jego objawy są zmienne i ulegają zmianom razem z rozwojem człowieka. Schorzenie to dotyka znacznie częściej chłopców niż dziewczynek, jednak u dziewczynek zwykle przebieg jest cięższy. Aktualnie, szacunkowo choroba występuje u 60-70 przypadków na 10.000 osób. Osoby z autyzmem znacznie różnią się między sobą stopniem upośledzenia i potencjałem, na podstawie którego można budować samodzielne funkcjonowanie. Każda osoba z autyzmem jest inna i wyjątkowa, jedyna w swoim rodzaju. Zaburzenia autystyczne mają bardzo zróżnicowany charakter i nie tworzą jednolitego obrazu co do symptomów i głębokości zaburzeń. Dlatego obecnie w literaturze światowej używa się określenia „spektrum zaburzeń autystycznych” (z j.ang. ASD).