- skłonność do izolowania się (preferowanie samotności, niechęć do kontaktów społecznych),
- unikanie kontaktu wzrokowego i naturalnej ekspresji podczas interakcji społecznych (uboga mowa ciała),
- opóźniony rozwój mowy (m.in. brak gaworzenia i naśladowania mowy dorosłych na etapie niemowlęcym, niereagowanie na własne imię, niezrozumienie sensu wypowiedzi, echolalia),
- stereotypowe, powtarzalne zachowania,
- nietypowe zabawy (np. układanie zabawek w jednym ciągu, ustawiczne porządkowanie ich),
- nieprawidłowe reakcje zmysłów (upośledzenie słuchu bądź jego wyostrzenie),
- problem z kontrolowaniem emocji.
Objawy te nie muszą występować jednocześnie, a nierzadko część z nich ulega odwróceniu, np. dziecko nie wykazuje inicjatywy w kontaktach społecznych i zachowuje się w nietypowy sposób, ale jego mowa rozwija się na pozór prawidłowo. To z tego względu każdy przypadek autyzmu jest rozpatrywany indywidualnie i wymaga intensywnej obserwacji, która jest początkiem stworzenia dziecku takich warunków życia, jakich potrzebuje, by zachować spójny obraz świata.